Από τότε πόσες φορές την είδα να περνάει μπροστά μου, μια γυναίκα, κορίτσι πιο πολύ, με μάτια, μαλλιά, στήθος και σώμα νεανικό, καβάλα σε μεγάλο ζώο, δράκο η άλογο, πολεμίστρια που ταξίδευε στις πόλεις, διάβαινε με άρμα δρεπανηφόρο, γύρευε ποιος ξέρει τι, το σπίτι της το παλιό, τους φίλους της, υποσχέσεις που ξεχάστηκαν, εχθρούς γύρευε ή ζώα αγριεμένα; Ο ήλιος αυτός ήταν δικός της. Ήταν ωραία, με φλέβες ζωντανές και στόμα υγρό, κόκκινο κι ανάμεσα στα μαλλιά της τα χέρια της, τα ρούχα της, σφύριζε και τρύπωνε και φούσκωνε ο αέρας. Κι αυτή διάβαινε ανάμεσα σε πλάσματα φανταστικά, σχεδιασμένες πόλεις και φυτά σαρκοβόρα, ανάλαφρη διάβαινε, μα πάνω από όλα αθώα
Related Posts
-
Ο κόσμος ανάποδα ή ένα δέντρο
October 03, 2015 0 comments[caption id="attachment_949" align="alignnone" width="978"]Read more! -
Διασχίζοντας τις έρημες πεδιάδες
October 03, 2015 0 commentsΕίχε έρθει από πολύ μακριά, είχε περπατήσει ερήμους, είχε διασχίσει κοιλάδες, είχε προσπεράσει Read more! -
Σφιχταγκαλιασμένοι
October 03, 2015 0 commentsΌμως. Εκείνη τον ήθελε. Από που είχε έρθει το πλάσμα αυτό το σκοτεινό, πώς την είχε πάρει αγκαλιά Read more! -
Αχ λίγο ακόμη για λίγο ακόμη
October 03, 2015 0 commentsΉθελαν να διακόψουν την ροή του σύμπαντος, επινόησαν την αγάπη τους και πίστεψαν ότι θα τα Read more!
Sorry, the comment form is closed at this time.